Diary My Friend
เพื่อนกับนาฬิกา..
ถามอะไรคุณอย่างนึงได้ไหม...เพื่อนตามความคิดคุณคืออะไร?
ถามอะไรคุณอย่างนึงได้ไหม...เพื่อนตามความคิดคุณคืออะไร?
เค้ามีความสำคัญกับคุณมากแค่ไหน “เทียบกับคนรักของคุณได้บ้างหรือ"เปล่า”
ฉันมีบ้างอย่างอยากจะเล่าให้ฟังแค่นั้นเอง>>>
มีนาฬิกาปลุกอยู่เรือน 1 มันทำหน้าที่ของมันทุกวัน ทั้งเข็มยาวเข็มสั้น…. ยังคงเดินทางรอบหน้าปัดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตอนเช้าๆมันจะส่งเสียงกวนประสาท เสียงที่ทำให้เราต้องตื่นจากความฝันแสนหวาน เราตอบแทนมันโดยการเอื้อมมือไป คว้าหา”ตบหรือกดมันอย่างแรง” ด้วยความรำคาญ เพื่อให้มันเงียบทั้งๆที่มันก็ช่วยให้เราไม่ไปผิดนัดสำคัญๆอยู่เสมอ และ ถ้ามันเผลอปลุกเราในวันพักผ่อนบางทีเราอาจจะขว้างมันทิ้งเสียด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เราก็เป็นคนตั้งเวลาเอาไว้เอง บ้างครั้งเราก็มั่วทำอย่างอื่นที่เราเห็นว่าสำคัญ มากเสียยิ่งกว่า “นาฬิกา” ที่มันตั้งอยู่ที่เดิมของมันทุกวัน เราไม่ใส่ใจมันเท่าไรหรอก จะสนใจมันแค่ตอนเรา “อยากรู้เวลาก็เท่านั้นเอง”
จนกระทั่งวันนึงนาฬิกาเดิมๆเรือนนั่นมันเงียบหายไป คุณไม่รู้หรอกว่ามันเงียบไปเมื่อไร คุณจำไม่ได้หรอกว่าตอนมันเดินครั้งสุดท้าย คือ ตอนไหน คุณได้แต่โทษมันในเช้าวันนั้นว่า “เจ้านาฬิกา เฮงซวย..ทำไมถึงไม่ปลุก” ทั้งที่มันเงียบไปเพราะคุณ....
คุณว่าไหม ว่า ......“เพื่อนมันเหมือน “นาฬิกาปลุกเนอะ…”
ทำไมนะเหรอ.. คุณคิดดูสิ ความรักระหว่างเพื่อนก็เหมือนการเดินของเข็มนาฬิกานะ เดินอยู่ที่เดิมๆๆๆๆๆ แต่ก็เดินไปได้เรื่อยๆๆ ไม่เหนื่อยไม่เบื่อ บางครั้งเพื่อนก็เตือนเรา บอกเรา แนะนำเราไนบางเรื่องที่เราควรจะฟัง แต่เรากลับรำคาญมัน พูดทำร้ายน้ำใจเค้า หรือทำให้เค้าเสียใจ เพราะคิดว่าคำพูดเตือนของเค้าทำให้คุณรำคาญ ถึงแม้บางทีคุณก็ทำไปเพราะไม่ได้ตั้งใจ แต่ลองสังเกตสิ สิ่งที่เพื่อนๆคุณเตือน(ด้วยความหวังดีนั้น) บางทีกลับช่วยคุณได้หลายๆเรื่องหลายครั้งหลายคราวที่คุณมัวแต่ทำเรื่องอื่นให้ความสำคัญกับคนอื่นๆๆ และ มองข้ามความสำคัญเพื่อน เพราะคุณคิดอยู่เสมอว่า…….. ความรักของเพื่อน มันเป็นเรื่องปกติ ธรรมดา เช่น เดียวกับ นาฬิกา… ที่มันจะเดินไปอย่างนั้น…เหมือนทุกๆวันแต่คุณคงลืมไปว่าสักวันถ่านที่คุณใส่ไว้มันก็ต้องหมด นาฬิกาไม่ได้ละเลยหน้าที่ของมัน
หากเพียงแต่เมื่อเวลาผ่านไปมันจะเอาแรงที่ไหนเดินหากไม่มี แบตเตอร์รี่ เช่นเดียวกันกับเพื่อนของคุณ
แม้...เค้าจะรักและปรารถนาดีกับคุณมากแค่ไหนก็ตาม หากคุณเองไม่เคยใส่ใจ หลงลืมไปว่ายังมีเค้าอยู่ก็เปรียบเหมือนดังนาฬิกาที่มันไม่ได้ละทิ้งหน้าที่ของมันหรอกหากแต่เพียงคุณเองที่ไม่เคยจะเอาใจใส่นาฬิกาเก่าๆเดิมๆเรือนนั้นเลยถึงเวลาหรือยังที่คุณจะหันกลับมามอง มองดูนาฬิกาเรือนเดิมไม่สายไปใช่ไหมที่คุณจะใส่ถ่านให้มันอีกครั้งและไขลานให้มันเดินดังเดิมเพื่อให้นาฬิกาเรือนเดิม กลับมาทำหน้าที่เดิมๆ //////อีกสักครั้ง...........................รักเพื่อนเสมอน่ะ..>>>>>>>
มีนาฬิกาปลุกอยู่เรือน 1 มันทำหน้าที่ของมันทุกวัน ทั้งเข็มยาวเข็มสั้น…. ยังคงเดินทางรอบหน้าปัดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตอนเช้าๆมันจะส่งเสียงกวนประสาท เสียงที่ทำให้เราต้องตื่นจากความฝันแสนหวาน เราตอบแทนมันโดยการเอื้อมมือไป คว้าหา”ตบหรือกดมันอย่างแรง” ด้วยความรำคาญ เพื่อให้มันเงียบทั้งๆที่มันก็ช่วยให้เราไม่ไปผิดนัดสำคัญๆอยู่เสมอ และ ถ้ามันเผลอปลุกเราในวันพักผ่อนบางทีเราอาจจะขว้างมันทิ้งเสียด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เราก็เป็นคนตั้งเวลาเอาไว้เอง บ้างครั้งเราก็มั่วทำอย่างอื่นที่เราเห็นว่าสำคัญ มากเสียยิ่งกว่า “นาฬิกา” ที่มันตั้งอยู่ที่เดิมของมันทุกวัน เราไม่ใส่ใจมันเท่าไรหรอก จะสนใจมันแค่ตอนเรา “อยากรู้เวลาก็เท่านั้นเอง”
จนกระทั่งวันนึงนาฬิกาเดิมๆเรือนนั่นมันเงียบหายไป คุณไม่รู้หรอกว่ามันเงียบไปเมื่อไร คุณจำไม่ได้หรอกว่าตอนมันเดินครั้งสุดท้าย คือ ตอนไหน คุณได้แต่โทษมันในเช้าวันนั้นว่า “เจ้านาฬิกา เฮงซวย..ทำไมถึงไม่ปลุก” ทั้งที่มันเงียบไปเพราะคุณ....
คุณว่าไหม ว่า ......“เพื่อนมันเหมือน “นาฬิกาปลุกเนอะ…”
ทำไมนะเหรอ.. คุณคิดดูสิ ความรักระหว่างเพื่อนก็เหมือนการเดินของเข็มนาฬิกานะ เดินอยู่ที่เดิมๆๆๆๆๆ แต่ก็เดินไปได้เรื่อยๆๆ ไม่เหนื่อยไม่เบื่อ บางครั้งเพื่อนก็เตือนเรา บอกเรา แนะนำเราไนบางเรื่องที่เราควรจะฟัง แต่เรากลับรำคาญมัน พูดทำร้ายน้ำใจเค้า หรือทำให้เค้าเสียใจ เพราะคิดว่าคำพูดเตือนของเค้าทำให้คุณรำคาญ ถึงแม้บางทีคุณก็ทำไปเพราะไม่ได้ตั้งใจ แต่ลองสังเกตสิ สิ่งที่เพื่อนๆคุณเตือน(ด้วยความหวังดีนั้น) บางทีกลับช่วยคุณได้หลายๆเรื่องหลายครั้งหลายคราวที่คุณมัวแต่ทำเรื่องอื่นให้ความสำคัญกับคนอื่นๆๆ และ มองข้ามความสำคัญเพื่อน เพราะคุณคิดอยู่เสมอว่า…….. ความรักของเพื่อน มันเป็นเรื่องปกติ ธรรมดา เช่น เดียวกับ นาฬิกา… ที่มันจะเดินไปอย่างนั้น…เหมือนทุกๆวันแต่คุณคงลืมไปว่าสักวันถ่านที่คุณใส่ไว้มันก็ต้องหมด นาฬิกาไม่ได้ละเลยหน้าที่ของมัน
หากเพียงแต่เมื่อเวลาผ่านไปมันจะเอาแรงที่ไหนเดินหากไม่มี แบตเตอร์รี่ เช่นเดียวกันกับเพื่อนของคุณ
แม้...เค้าจะรักและปรารถนาดีกับคุณมากแค่ไหนก็ตาม หากคุณเองไม่เคยใส่ใจ หลงลืมไปว่ายังมีเค้าอยู่ก็เปรียบเหมือนดังนาฬิกาที่มันไม่ได้ละทิ้งหน้าที่ของมันหรอกหากแต่เพียงคุณเองที่ไม่เคยจะเอาใจใส่นาฬิกาเก่าๆเดิมๆเรือนนั้นเลยถึงเวลาหรือยังที่คุณจะหันกลับมามอง มองดูนาฬิกาเรือนเดิมไม่สายไปใช่ไหมที่คุณจะใส่ถ่านให้มันอีกครั้งและไขลานให้มันเดินดังเดิมเพื่อให้นาฬิกาเรือนเดิม กลับมาทำหน้าที่เดิมๆ //////อีกสักครั้ง...........................รักเพื่อนเสมอน่ะ..>>>>>>>
